Σε απόσταση 48 χιλ. από τα Ιωάννινα, στους πρόποδες του όρους Τύμψη βρίσκεται το Τσεπέλοβο.
Είναι το μεγαλύτερο χωριό του Ζαγορίου με 500 κατοίκους, έδρα του δημοτικού διαμερίσματος Τύμφης
Το Τσεπέλοβο δημιουργήθηκε στο σημερινό χώρο τον 14 αιώνα όταν συμπτήχθηκαν ο παλαιοί οικισμοί του Τσεπέλοβου και οι υπαρχοντες μικροί συνοικισμοί που βρισκόταν στον ίδιο χώρο. Άνθησε πολιτισμικά και οικονομικά τον 18 και 19ου αιώνα όταν τα ιδιαίτερα προνόμια που κατάφερε να έχει η περιοχή του Ζαγορίου σε συνδιασμό με την μετανάστευση πολλών από τους κατοίκους του σε χώρες όπου ασχολήθηκαν πετυχημένα με το εμπόριο, ανέβασε την οικονομία του χωριού.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την λειτουργία αρκετών σχολείων με αποτέλεσμα την αναβάθμιση της παιδείας, καθώς και το κτίσιμο πολλών αρχοντικών σπιτιών, εκκλησιών γεφυριών κ.α. Η ιδιαίτερη σημασία τωβ Τσεπελοβιτών για τα γράμματα φαίνεται απο το ότι εδώ βρήκαν καταφύγιο όταν κυνηγήθηκαν απο τον Αλή Πασά ο ποιητής Ιωάννης Βηλαράς (ο τάφος του υπάρχει στο Τσεπέλοβο καθώς και ο μεγάλος διαφωτιστής Αθανάσιος Ψαλίδας ο οποίος δίδασκε για δύο χρόνια και στο σχολείο του χωριού.
Επίσηκ δεν είναι τυχαία και η επιλογή ίδρυση Πανεπιστημίου λίγο πριν ξεσπάσει η επανάσταση το 1821, στο Μονστήρι του Αι Γιάννη του Ρογκοβού.
Ένα από τα πολλά δείγματα της μεγάλης πολίτίστίκής ακμής του Τσεπέλοβου, είναι η κεντρική εκκλησία του χωριού Αγιος Νικόλαος, που αποτελεί ένα `Ζωντανό Μουσείο` αγιογραφίας, με πλήρη αγιογράφηση όλων των επιφανειών του ναού από Ζαγορίσιους Αγιογράφους. Η συντήρηση των αγιογραφιών κατέστησε την παραπάνω εκκλησία μνημείο τέχνης.
Τα πολλά αρχοντικά που σώζονται μέχρι σήμερα αναδεικνύουν την μοναδική λαϊκή αρχιτεκτονική που κυριαρχεί στο Ζαγόρι,
Τα πολλά γεφύρια που βρίσκονται γύρω από το χωριό κατασκευασμένο κατά κανόνα, από ευεργεσίες δείχνουν την μεγάλη αγάπη των Ταεπελοβιτών για τον τόπο τους,
Ο τρόπος κατασκευής τους μπορεί να καταδείξει, οι παρεμβάσεις στο φυσικό περιβάλλον, μπορούν να το αναδείξουν και όχι να το καταστρέψουν.
Από το Τσεπέλοβο μπορεί είτε με αυτοκίνητο, είτε με πεζοπορία, να γνωρίσει εκτός από τα περισσότερα χωριά του Ζαγορίου (Ανατολικού Κεντρικού και Δυτικού), το μοναδικό φυσικό περιβάλλον το οποίο περικλείεται μέσα στον Εθνικό Δρυμό Βίκου-Αώου.
Τη χαράδρα τον Βίκου, τη Μονή Ρογκοβού (Βικάκι), στο Βραδέτο (Μπελοΐ), στο Μονοδένδρι (Αγία Παρασκευή), στη Βίτσα (Οξυά), ή με πεζοπορία σε όλο το μήκος της. Τη Δρακόλιμνη λίμνη σε 2500 μ υψόμετρο, καθώς και την `Γκαμήλα` (ψηλότερη κορυφή της Τυμφης). Τα πανέμορφα δάση και τα ποτάμια στο Γυφτόκαμπο, στη Λαϊστα, στη Βοβούσα κ.α.